Profetische Bediening

door T. Austin-Sparks

Voorwoord

De functie van profeet is nagenoeg altijd die van herstel geweest. Dit houdt in dat hij te maken had met iets wat verloren was gegaan, iets dat God zeer na aan het hart lag. We zien bij een profeet dan ook altijd een ontevredenheid met de situatie zoals die op dat moment was. Daar komt nog bij dat het volk niet geneigd was om de kostbare weg van Gods volle voornemen te gaan en daarom was de profeet gewoonlijk zeer impopulair.

Maar zijn impopulariteit was geen bewijs dat hij het mis had of overbodig was, want iedere profeet van God werd uiteindelijk gerechtvaardigd, hoewel dat groot lijden en schande meebracht voor het volk.

Als het waar is dat profetische bediening te maken heeft met de noodzaak tot herstel van Gods volle plan aangaande Zijn volk, dan is het nu zeker de tijd daarvoor! Weinig oprechte en verstandige mensen zullen willen beweren dat alles goed gaat met de gemeente van Christus. Een oppervlakkige vergelijking met de eerste jaren van de gemeente laat een scherpe tegenstelling zien tussen toen en nu.

Neem alleen de levensperiode van één mens — Paulus. In het jaar 33 volgden enkele onbekende mensen, die als arm en onwetend beschouwd werden, een zekere “Jezus van Nazareth”, wiens Naam veracht was bij elk weldenkend mens. Deze mannen bleken later, nadat Jezus gekruisigd was, Hem te verkondigen als Heer en Heiland, maar werden hard aangepakt door de officiële instanties.

Hoe was de stand van zaken in het jaar dat Paulus stierf — 67-68 na Christus (34 jaar later)? Er waren gemeenten in Jeruzalem, Nazareth, Caesarea, Antiochië en geheel Syrië, Galatië, Sardis, Laodicea, Efeze en in alle steden aan de westkust van klein Azië, in Philippi, Thessalonica, Athene, Corinthe en de belangrijkste steden van de eilanden en het vasteland van Griekenland, in Rome en de westelijke Romeinse koloniën, en in Alexandrië.

De geschiedenis van generaties van zendingsondernemingen, tienduizenden zendelingen, grote bedragen aan geld, grote organisaties en alle publiciteit, propaganda enzovoorts, steekt niet erg gunstig af bij het bovenstaande. En nog steeds is de wereld niet volledig met het Evangelie bereikt.

Is hier een reden voor? Wij geloven, ja, weten zeker van wel. De verklaring zit hem niet in een verschil in Gods voornemen of in Gods bereidheid dat voornemen te ondersteunen. Het ligt aan het verschil in inzicht in de basis, de methode en het doel van het werk van God.

We kunnen hiervoor een bewijs aanvoeren uit onze eigen tijd. Gedurende het leven van één man in China, zijn er overal in dat land gemeenten ontstaan met een diep geestelijk karakter, wel vierhonderd in enkele jaren. Toen het communisme dat land overspoelde, was er een beweging gaande die niet alleen China bestreek, maar ook ver daarbuiten ontstonden er levende gemeenten in vele delen van het Verre Oosten. Jarenlang werd dit werk geminacht, vervolgd en gemeden. Maar toen zendingsorganisaties China moesten verlaten, is dit werk doorgegaan, weliswaar met vele martelaren, maar het gaat nog steeds door (geschreven in 1954, vert.). De man die God verwekt had zit in de gevangenis, maar het werk gaat door.

Hetzelfde vindt ook in India plaats. Door het leven van één door God gegrepen man zijn er in enkele jaren over het hele land en daarbuiten gemeenten ontstaan met een werkelijk nieuwtestamentisch karakter. De tegenstand is zeer groot, maar het werk is uit God en kan niet stilgelegd worden. Wat is de verklaring? Het is niet zo dat het hier mensen betreft die zich alleen onderscheiden door grote ijver en toewijding in het redden van zielen. Nee, de verklaring ligt hierin dat het begon met een totaal nieuw verstaan van Christus en Gods eeuwige voornemen aangaande Hem. Deze openbaring door de Heilige Geest kwam tot deze dienaren Gods en tot de gemeente met een niets ontziende en alles veranderende kracht. Het was niet een traditie, overgeleverd door de vaderen, een kant en klaar systeem, waar je zo in kon stappen. Nee, voor ieder van hen was het iets volkomen nieuws, iets wat zo uit de hemel was komen vallen als het ware — en zo was het in feite ook. Deze beweging van God werd tot stand gebracht doordat alle tradities en “oude” dingen door een praktische ervaring van het kruis aan de kant geschoven werden. Ze wordt gekenmerkt door:
1. Een volkomen hemels en geestelijk karakter.
2. Een volkomen aan de kant zetten van alle vooroordeel, exclusiviteit en partijschap.
3. Christus als volkomen Heer en Hoofd rechtstreeks werkend door de soevereiniteit van de Heilige Geest.

Meer en meer besefte men de immense betekenis van Christus in Gods eeuwige raad, en van de Gemeente als Zijn Lichaam. Handelingen is niet te imiteren. Je kunt niet dezelfde resultaten verkrijgen als er niet dezelfde openbaring is: een nieuw besef en bewust worden van Gods volle gedachte betreffende Zijn Zoon. Hiermee valt alle traditie, gevestigde orde, institutionalisme, kerkisme en organisatie weg.

Dit volledige voornemen Gods naar voren te brengen, was het wezen van de profetenbediening, en dat zal het altijd blijven. We spreken dan misschien nu niet meer over “profeten”, maar de functie is nog steeds werkzaam, en de functie is veel belangrijker dan het ambt.